Osteopatia
Czym jest Osteopatia?
Jest to system opieki medycznej (medycyna manualna) wykorzystywany do stawiania diagnozy i leczenia utraty ruchomości w organizmie, przywracający integralność strukturalną i poprawiający normalne funkcjonowanie całego ciała pacjenta. Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie jak i w chorobowym. Traktuje ciało ludzkie jako jedność w wymiarze strukturalnym i funkcjonalnym. Zakłada, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji, samoleczenia i przywracania równowagi wewnętrznej organizmu.
Osteopatia jest szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych od czasów jej powstania w XIX wieku oraz Europie zachodniej od początków XX wieku. W Polsce Osteopatia stała się popularna i doceniona w XXI.
Etymologia
Wyraz „osteopatia” wywodzi się z języka greckiego i składa się z dwóch słów: „osteon” i „patos”, które można dosłownie przetłumaczyć jako „kości” i „zaburzenia”.
Pogląd na to, iż wszystkie dolegliwości pochodzą od kości, nie jest niewłaściwy, gdyż faktem jest to, że wszystkie tkanki powiązane są – w większym, bądź mniejszym stopniu – z kośćmi, przez co mogą zostać bezpośrednio lub pośrednio dotknięte procesem chorobowym w wyniku zmian w układzie szkieletowym.
Wskazania do leczenia
- Ostre i przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa i kończyn
- Przepukliny w obrębie krążka międzykręgowego (dyskopatie, rwa kulszowa, udowa,
ramienna) - Stany pourazowe stawów i tkanek miękkich (więzadeł, mięśni, powięzi, ścięgien itp.)
- Bóle przeciążeniowe
- Stany po zabiegach operacyjnych
- Blizny pooperacyjne
- Bóle trzewne
- Migreny i bóle głowy, bóle twarzy
- Zawroty głowy i szumy uszne
- Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych
- Bolesne miesiączkowanie
- Wady postawy
- Zespoły bólowe kobiet w ciąży i profilaktyka okołoporodowa
Co robimy?
Dzięki zabiegom terapeutycznym wspomagane są naturalne zdolności organizmu do samoleczenia. Osteopata wykorzystuje bezbolesne mobilizacje stawów obwodowych, kręgosłupa oraz układu nerwowo – mięśniowego. Stosuje również techniki normalizujące napięcia na poziomie mięśni, powięzi, więzadeł i trzewi.
Poza umiejętnością precyzyjnego wyczuwania zależności pomiędzy poszczególnymi tkankami organizmu, osteopata posiada również szeroką wiedzę ogólnomedyczną, pozwalającą na wykrycie patologii w tym i zmian nie kwalifikujących się do leczenia manualnego. W takich przypadkach kieruje pacjenta do odpowiedniego specjalisty.
Ze względu na zależności między kośćmi, a pozostałymi tkankami staje się oczywiste, że osteopatyczne podejście lecznicze nie będzie ściśle ograniczać się do systemu strukturalnego (mechanizmów podpierających i ruchowych). Takie podejście wyraźnie odróżnia osteopatię od chiropraktyki oraz fizjoterapii. Jeśli to konieczne, całościowe leczenie będzie uwzględniało także układ trzewny (narządy wewnętrzne) i czaszkowy-krzyżowy (czaszka, kość krzyżowa i ich połączenie). Postępowanie osteopatyczne sprawdza się zarówno w leczeniu przewlekłych jak i ostrych stanów.
